De eerste 6 weken wonen, werken en reizen in een camper | Scandinavië update
Het voelt alsof we al veel langer weg zijn dan 6 weken, want we hebben alweer zoveel beleefd en gezien. Van een diesellek bij Bruno tot gevloek over de regen en van werken vanuit een camper tot het zelf zetten van de eerste injectie. We hebben veel te vertellen in onze eerste persoonlijke update vanuit Scandinavië!
- Even in het ritme komen in Denemarken
- De reiskriebels nemen toe
- Regen, regen, regen
- De eerste injectie
- Een mankementje bij Bruno
- Heel veel hoogtepunten
- Toch nog een zorg
- Het gaat goed met ons
Even in het ritme komen in Denemarken
Het is best een grote stap, voor een maand of 5 á 6 in een bus met leefoppervlakte van 8 m2 gaan wonen. We hebben al vaker veel en dicht op elkaars lip gezeten, dus dat loopt wel los. Dat wisten we. Maar je krijgt toch een nieuw ritme, andere gewoontes, andere taken. Hoe pakt dat uit? En lukt het goed om te werken vanuit de camper?
In Denemarken gunden we onszelf de tijd om te wennen en uit te proberen. We werkten in deze periode nog 3 dagen per week voor onze opdrachtgevers, hadden een camper huishouden te runnen (water lozen & verversen, overnachtingsplekken zoeken, op tijd naar de benzinepomp, af en toe Bruno’s oliepeil checken, je kent het wel!) en we wilden natuurlijk mooie plekken bezoeken. Om dat laatste was het allemaal te doen namelijk!
Gelukkig ging ons nieuwe leven ons gelijk best goed af. Denemarken biedt veel faciliteiten voor campers, we hadden vaak een prima internetverbinding om te kunnen werken en er was genoeg te zien en te beleven. Fijn dat dit zo soepel loopt! Toch zal het wel wat van je vragen, want in de eerste 2 weken na vertrek waren we zó vroeg moe. Iedere dag een andere achtertuin is toch heel wat om te verwerken blijkbaar. Soms liggen we al om 9 uur in bed, omdat we gewoon op zijn. Wennen aan een nieuwe manier van leven is leuk, maar ook vermoeiend hebben we gemerkt.
De reiskriebels nemen toe
Terwijl de reis al begonnen is, worden we na een week of 2 een tikkeltje onrustig. Denemarken is leuk hoor, begrijp me niet verkeerd, maar niet waarvoor we naar Scandinavië wilden. Dat zijn de bergen, fjorden, bossen en meren in Zweden en Noorwegen. Aan de andere kant moeten we ook niet te snel doorpezen, want dan is het straks in de bergen nog wel erg fris en zijn sommige hikes vanwege de sneeuw nog niet eens begaanbaar. Struggles van een reisstel. ;-)
Toch zwichten we voor onze reisdrang. We zetten ons reistempo een tandje hoger en pakken in Denemarken nog een paar echt leuke highlights mee en steken dan over naar Zweden. Joehoe, nieuw land!
Regen, regen, regen
Het landschap in Zweden is gelijk anders. Heel veel bos en heel veel water. Het voelt al snel afgelegen en verlaten. Soms rijden we 100 kilometer en komen we maar een paar andere auto’s tegen. Dat is allemaal heerlijk, maar de continue regen is wel een beetje jammer. Het houdt ons binnen, terwijl we juist de natuur in willen! In plaats daarvan spelen we tientallen keren het Keezenspel en houden we een competitie duizenden. En vloeken we een beetje richting de weergoden. ;-)
Toch hoor je ons niet klagen hoor. Wij zijn enorm blij met het vrije leven dat we hebben gecreëerd en dankbaar voor alles wat we kunnen doen. Maar we willen jou als trouwe volger een eerlijke update geven, geen ‘het is hier alleen maar geweldig’ show. :-)
De eerste injectie
Nog steeds heb ik elke 4 weken een injectie nodig met een medicijn. Omdat we nu zelf een koelkast bij hebben, kunnen we de lastig verkrijgbare spuiten zelf meenemen. Dat is best wel spannend, want ze zijn duur en moeten continu tussen 2 en 8 graden blijven. Een grote verantwoordelijkheid dus!
Maar het is niet alleen het meenemen wat spannend is. Ronny heeft in de maanden voor vertrek een mini cursus spuiten gehad van mijn vaste verpleegkundige, zodat hij de injecties bij mij kan zetten. In Breda heeft hij het al meerdere keren heel goed gedaan, maar zo’n eerste keer zonder toezicht is toch anders. Op de dag van de eerste injectie zijn we allebei dan ook lichtjes gespannen. Dit mogen we niet verpesten!
Gelukkig gaat ook dit hartstikke soepel. Met de juiste voorbereiding en goed teamwork zit de injectie er vroeg in de ochtend al in. Zo, we kunnen weer door! Heel trots op Ronny dat hij dit durft en doet.
Een mankementje bij Bruno
Na 3 weken Denemarken en een dikke week in Zweden rijden we Noorwegen in. Die Noorse kriebels hebben we dus toch niet helemaal kunnen bedwingen. ;-) Onze eerste dagen in Noorwegen zijn nog niet zo spannend. We werken voor het laatst 3 dagen per week (nu zijn we terug naar 16 uur per week) en het regent nog steeds bijna hele dagen.
Maar dan wordt het droog, yes! Intussen hebben wij koers gezet richting het Lysefjord, want daar staat een hele toffe hike op het programma. Als we onderweg zijn richting het fjord, zien we tijdens een plaspauze ineens een vlek onder Bruno. Ai, hij lekt!
Of het probleem al langer bestaat weten we niet, want de afgelopen dagen was het wegdek steeds nat. Dan valt zo’n lek helemaal niet op natuurlijk. Na wat houtje-touwtje eigen onderzoek ontdekken we dat het waarschijnlijk diesel is wat Bruno lekt. Niet iets waarmee we niet kunnen rijden dus, maar wel een dingetje wat opgelost moet worden. De dieselprijzen zijn al hoog en Bruno is al vrij gulzig van zichzelf. ;-)
We besluiten naar de dichtstbijzijnde garage te rijden om om hulp te vragen. Helaas worden we daar niet echt met open armen ontvangen. De garagehouder is veel te druk om ons te helpen en verwijst ons door naar een andere garage in de buurt. Ook daar vangen we bot. Deze oudere monteur heeft er duidelijk niet zo’n zin in om met onze bus aan de slag te gaan. Helaas!
3 maal is scheepsrecht blijkt ook nu te kloppen. Bij de derde garage kunnen we de volgende ochtend vroeg terecht. We overnachten op een Park4Night locatie tegenover de garage en duimen dat het probleem opgelost kan worden.
De volgende ochtend is het nog even spannend of we morgen de Kjeragbolten hike kunnen gaan doen, want ook deze monteur komt niet het meest kundig en daadkrachtig over. Terwijl we wachten zoeken we op onze telefoon al naar andere garages, maar dat blijkt niet nodig. 1,5 uur na binnenkomst staat Bruno weer buiten, zonder diesellek! Zo zie je maar, je gevoel heeft het niet altijd aan het rechte eind.
Heel veel hoogtepunten
De dagen erna zijn fantastisch. We doen de Kjeragbolten hike, het is stralend weer en Ronny verrast mij met een nachtje bij The Bolder Skylodge. Een tiny house met een ongeëvenaard uitzicht op het Lysefjord. Een echt bucketlist item!
Daarna vlammen we door en hiken we naar Preikestolen, de beroemdste rots van Noorwegen. Ondertussen rijden we de mooiste routes langs besneeuwde bergen, groene valleien en blauwe meren. We gaan lekker en zijn in ons sas. Dit is waarvoor we naar Scandinavië zijn gekomen!
Toch nog een zorg
Totdat er toch ineens een nieuwe zorg ontstaat. We hebben een temperatuursensor in de koelkast voor de injecties en als ze warmer worden dan 8 graden, dan gaat een alarm af. De laatste dagen ging het alarm een paar keer af, maar vonden we hiervoor nog wel goede redenen, bijvoorbeeld doordat we er erg veel nieuwe producten bij hebben gedaan in combinatie met warm weer.
Met wat icepacks krijgen we de injecties iedere keer gelijk weer goed koud, maar het blijft toch wel een beetje knagen. Vooral omdat de koelkast het voorheen echt heel goed deed en niet eens in de buurt van de 8 graden of daarboven kwam…
Afgelopen weekend kon de koelkast het weer niet bijbenen met koelen. Alleen nu was er geen goede reden. Het was niet warm buiten (het regende pijpenstelen, alweer!) en we hadden er niet veel nieuwe niet-koude producten bij gedaan. Hmm, er moet echt iets mis met hem zijn. Een lauw biertje is nog tot daaraantoe, maar die injecties moeten koste wat kost koud blijven. Na een nacht lang woelen en piekeren ondernemen we de volgende dag actie. Handleiding erbij en zoeken maar!
Toen stuitte we al snel op wat het mogelijke probleem was. We zien dat de deur niet helemaal netjes sluit en daardoor is er veel ijsvorming in de koelkast ontstaan. Dat beïnvloedt zijn koelprestaties, aldus de handleiding. Aha! Hij moet ontdooid worden dus…
We pakken de koe gelijk bij de hoorns. Aan de slag! We hebben een speciale koeltas waar we de injecties tijdelijk goed in kunnen bewaren en we staan op een camping, waardoor we ook de algemene koelkast van hen kunnen gebruiken als back up. We zetten de koelkast uit, laten hem ontdooien en zetten hem weer aan. Ook fixt Ronny de koelkastdeur, die sluit weer helemaal netjes. Tada, probleem opgelost! Hij koelt weer als een malle!
Het gaat goed met ons
Kortom, het gaat heel goed met ons. Ja, we vloeken weleens op het onvoorspelbare weer en ook in dit leven is het niet áltijd rozengeur en maneschijn. Wel vaak. :-) Boven alles genieten we met volle teugen van alles wat deze reis ons nu al brengt. Waanzinnige natuur, het vrije, kamperende leven met onze knappe Bruno en samen herinneringen maken.
Wij blijven nog wel even weg, doei!