Hoe wij een nachtje in een Zwitserse garage terecht kwamen | Pech met Bruno
Als we die ochtend vroeg wakker worden, hebben we veel zin in de dag. Het is zonnig en dat komt goed uit, want we gaan vandaag hoog de bergen in! De Eiger Trail staat op het programma! De treintickets die je nodig hebt voor deze hike zijn flink aan de prijs, maar het geld wel waard denken we. En nu is het ook nog kraakhelder weer en gaan we de Eiger in volle glorie zien. Wat een geluk! Denken we. Want als we met Bruno naar het treinstation willen rijden, doet hij het niet. De koppeling doet niks.... En nu?
- Eén dag eerder
- Wat een geluksdag, of toch niet?
- Het lange wachten
- We zijn in goede handen
- Avontuur, dat kregen we
- Eind goed, al goed
Eén dag eerder
Eigenlijk begint dit verhaal al een dag eerder. Nadat we 2 nachten op een camping in het kleine stadje Ewil hebben gestaan om de vele regen uit te zitten, vinden we het tijd om verder te gaan. Op naar Lauterbrunnen! We zijn klaar om te vertrekken, maar onze camper Bruno denkt daar anders over. Er gebeurt niks als we de koppeling intrappen. Er zit totaal geen druk achter. Gek!
We vermoeden dat hij wat opstartprobleempjes heeft. Het blijft een oudje en het is de afgelopen dagen erg nat en koud geweest. Ook heeft hij 36 uur stil gestaan, dus misschien moet onze bus er gewoon nog even in komen. Dat hebben we 's ochtends allemaal weleens. ;-)
Ronny trapt het koppelingspedaal meerdere keren in en er lijkt een beetje druk terug te komen op het pedaal. Het lukt na een paar minuten om te schakelen en na een paar keer op en neer rijden op de camping (even oefenen!), lijkt het probleem verholpen. Pfieuw!
We willen vanuit de camping in Ewil naar Lauterbrunnen rijden, maar zien op de kaart wel dat we dan sowieso over een bergpas moeten. De vele bochten geven ons in ieder geval de indicatie dat het flink bergachtig is. ;-) Om eerst nog even ons vertrouwen op te krikken, rijden we een rondje door het dorp. De koppeling voelt weer zoals normaal, dus we gaan ervoor. Op naar de Brünigpass!
Het is af en toe even billen knijpen met de forse hellingspercentages en scherpe bochten, maar we trotseren de Brünigpass en komen veilig en wel aan in Lauterbrunnen. Geen panne midden op een bergweg, gelukkig! Als we later die dag opnieuw gaan rijden, is er niks meer te merken van een probleem bij de koppeling. "Dan waren het echt opstartproblemen", zeggen we tegen elkaar.
Wat een geluksdag, of toch niet?
Na een fantastische dag in Lauterbrunnen maken we 's avonds plannen voor de volgende dag. We checken het weerbericht, want we zouden heel graag de Eiger Trail willen lopen. Dit is een wandeling hoog in de bergen, waarbij een trein je naar het beginpunt van de hike op 2.320 meter brengt. Cool! Het weerbericht ziet er fantastisch uit en dus besluiten we om de volgende dag de Eiger Trail te gaan doen. Heel veel zin in!
Als we die ochtend vroeg wakker worden en naar buiten kijken, zien we dat dit inderdaad de perfecte dag is voor de Eiger Trail. Het is hartstikke koud, maar kraakhelder! Vanaf de camping zien we de besneeuwde bergtoppen waar we later die dag gewoon tussen zullen hiken. We bestellen de treinkaartjes naar het startpunt van de hike. Daarvoor moet je trouwens diep in de buidel tasten, we zijn €120 lichter. Maar ja, je bent maar 1 keer in Zwitserland, hè! ;-)
We maken ons klaar voor vertrek en hoeven maar een paar kilometer te rijden naar het treinstation. We starten Bruno en merken gelijk dat er opnieuw geen druk zit op het koppelingspedaal. Hmm, dat is geen goed teken. Gisteren konden we het ook 'oplossen' door het pedaal meerdere keren in te trappen en Bruno warm te laten draaien. Dus dat proberen we ook nu. Alleen dit keer helpt het niet...
Door hem te starten in zijn eerste versnelling, gaat hij rustig rijden, maar we kunnen niet schakelen. Zo kunnen we de weg niet op en daarom stoppen we bij de uitrit van de camping. Dit keer krijgen we hem echt niet aan de praat. Als we uitstappen en wat verder kijken, zien we ook dat er vloeistof lekt aan de onderkant van de bus. Ai, dit voelt echt niet oké.
Het lange wachten
Er zit niks anders op dan de ANWB te bellen. We balen enorm! Bruno kapot, de kans om met prachtig weer de Eiger Trail te hiken verkeken en net €120 aan treintickets weggegooid. Die laatste twee dingen zijn jammer, maar we zitten vooral in onze maag met de camper. Duimen dat het vrij eenvoudig te verhelpen is.
We wachten, wachten en wachten. Het duurt uren voordat de wegenwacht arriveert. In die tijd komt het worst case scenario een paar keer in ons hoofd voorbij. Wat als Bruno niet gemaakt kan worden en dit het einde van onze vakantie is? Wat als blijkt dat Bruno niet zo'n goede bus is als wij dachten? Is dit wel een bus waar we op kunnen vertrouwen voor onze toekomstige reisplannen?
We voelen ons behoorlijk rot. Aan de andere kant weten we ook dat we niet van het ergste uit moeten gaan. Het kan zomaar meevallen allemaal. Wie weet kan de wegenwacht het ter plaatse repareren en rijden we vanavond alweer rond. Je weet het niet. Het is maar gewoon afwachten tot er iemand komt met verstand van zaken.
Eindelijk, na 3,5 uur wachten is daar de wegenwacht. We leggen het probleem uit en meneer de monteur kijkt letterlijk 1 minuut naar de bus. Hij duwt met zijn hand even op het koppelingspedaal, schijnt met een zaklamp onder de bus en deelt ons dan mede dat hij ons naar een garage kan slepen. De wegenwacht hier heeft duidelijk niet als doel om je weer ter plekke op weg te helpen.
Er zijn verschillende garages in de buurt en de meneer van de wegenwacht pleegt wat telefoontjes om te checken waar we terecht kunnen. Een garage die zich met name richt op grote (stads)bussen wil naar Bruno kijken, maar heeft wel pas de volgende dag tijd. We hebben niet echt een keuze en stemmen ermee in om ons daarheen te laten slepen.
Dat slepen is trouwens nog best wel spannend! Voor ons allebei een nieuwe ervaring en je moet echt wel goed opletten. Je zit namelijk heel dicht op de sleepauto en de weg door de vallei van Lauterbrunnen zit vol kronkels en hellingen. Op tijd 'mee remmen' en sturen is dus belangrijk. Gelukkig heeft Ronny stalen zenuwen en komt Bruno zonder extra brokken aan bij de garage.
We zijn in goede handen
In het begin zijn we wat achterdochtig bij de garage. Je hoort altijd die verhalen over garages die je bedonderen en al helemaal in het buitenland. Maar na het eerste contact met de eigenaar van de garage en de monteurs voelt het toch goed. Deze mensen zien er eerlijk en oprecht uit. We krijgen al iets meer vertrouwen dat we hier wel goed zitten. De eigenaar van de garage, een oude man met grijze snor, vertelt ons dat ze aan het einde van de dag naar onze bus gaan kijken en het probleem gaan proberen te vinden. In tussentijd moeten we maar even gaan shoppen. ;-)
Dus dartelen we wat rond in de omgeving. Er is niet veel te zien of te doen op loopafstand en echt de stad in gaan, dat voelt niet zo fijn. We blijven graag in de buurt van Bruno. Rond een uur of 5 zijn we terug bij de garage en vertelt de eigenaar ons dat ze het probleem al gevonden hebben. Een lekke koppelingscilinder. Ze hebben een nieuwe besteld en morgenochtend komt deze binnen, dus als het goed is, zou Bruno morgen aan het eind van de dag weer moeten rijden. Dat geeft hoop! Ook vertelt hij gelijk wat de kosten van de reparatie ongeveer zullen zijn en dat geeft ons een prettig gevoel. We weten nu waar we aan toe zijn. Fijn!
Dan komt de vraag van de garage eigenaar waar we verblijven. "In die bus!" zeggen wij in koor. Tot onze verbazing (in positieve zin) biedt hij ons aan om in Bruno in de garage te overnachten. Dan moeten we wel vroeg op de volgende dag, want de monteurs beginnen rond 7 uur, maar dan hoeven we geen andere slaapplaats te zoeken. Ideaal! We krijgen zelfs de sleutel van het pand, zodat we 's avonds nog de deur uit kunnen als we willen. Wat onwijs lief!
Onze zorgen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en nu kunnen we wel lachen om dit avontuur. Wie kan nou zeggen dat 'ie in een camper in een garage in Zwitserland heeft geslapen? En ondanks dit mankement hebben we nog steeds enorm veel vertrouwen in Bruno. Verder doet hij het de hele vakantie al zo goed en ja, eigenlijk is het ook niet gek dat we nu iets tegenkomen. Voor onze vakantie naar Zwitserland hadden we in totaal nog geen 1.000 kilometer met hem gereden. Dat is nu al meer dan verdubbeld in 10 dagen!
Avontuur, dat kregen we
Toen we voor de keuze stonden welke bus we zouden kopen een jaar geleden om om te bouwen tot camper, zeiden we altijd dat we voor het avontuurlijke wilden gaan. We realiseerden ons toen al dat bij zo'n oude Mercedes weleens wat mankementen en 'pech langs de weg' momenten zouden horen, maar avontuur is wat we willen. Nou, dat kregen we! Wat dat betreft voldoet Bruno aan al onze verwachtingen. ;-) Zolang het maar niet iedere week raak is, vinden wij het prima.
Eind goed, al goed
Zo kwam alles goed. De volgende dag werd Bruno volgens afspraak gerepareerd. Ondertussen gingen wij alsnog de Eiger Trail doen met zonnig weer en weinig extra kosten, omdat we de tickets van onze pechdag konden verzetten. De Eiger Trail stelde zeker niet teleur en als kers op de taart stond Bruno op ons te wachten toen we terug kwamen bij de garage. Tot teleurstelling van de jonge monteur die eraan had geknutseld, want hij had onze bus graag zelf willen kopen als wij niet op zouden komen dagen. ;-)
Na vele bedankjes aan de monteurs reden we aan het eind van de dag vrolijk door. Het volgende avontuur tegemoet!