Waarom onze wereldreis niet door kan gaan…

13 november, dat was onze vertrekdatum voor het grootste avontuur in ons leven. De weken en zelfs de dagen werden afgeteld. We konden niet wachten! Alles liep op rolletjes. We hadden meer geld gespaard dan verwacht, een onwijs mooie route bedacht, potentiële huurders voor ons appartement gevonden en ons one-way-ticket was geboekt. Wat kon ons nu nog tegenhouden?! Blijkbaar toch nog één ding. Iets waar je zelf geen invloed op hebt en wat wel in orde moet zijn voor zo’n grote reis: je gezondheid.

Bijna direct na onze vakantie ging ik naar het ziekenhuis voor een periodieke controle. Eigenlijk zou ik pas weer in februari 2018 gecontroleerd worden, maar vanwege de wereldreis hebben we dit verplaatst naar juni van dit jaar. Voorgaande jaren was het steeds goed nieuws, tot nu. Wat een klap in je gezicht. Lichamelijk voel ik me prima, maar in mij zit iets wat absoluut niet prima is. Het is zeldzaam en daarom is er geen standaard behandelplan. De specialisten zitten er bovenop en snel volgden nieuwe onderzoeken. Wij hielden ons vast aan de hoop dat het operatief te verwijderen zou zijn. Wie weet dat we 13 november dan gewoon zouden halen!

Nu we de uitslagen van de nieuwe onderzoeken hebben gehad, blijkt een jaar op reis voorlopig geen optie. Ik zal nog wel eventjes zoet zijn met behandelingen (wat dat ook gaat zijn) en zal daarna regelmatig gecheckt moeten worden of alles nog goed gaat. Wat een verdriet. De ziekte is al verdrietig genoeg, maar je droom waar je iedere dag naartoe leeft spat ook nog eens uit elkaar. Maandenlang werkten we toe naar 13 november. Ik liet nieuwe schoenen in de winkel staan, we gingen wat minder vaak naar het terras en in de weekenden werkten we uren aan Travly. Alles stond in het teken van onze reis. Hoe nu verder…

Dit soort situaties laten je zien hoe veerkrachtig je eigenlijk bent als mens. Tuurlijk hebben we verdriet, enorm. Toch willen we voorzichtig plannen maken en moet je door met je leven. We hebben met elkaar afgesproken dat we alle landen die op ons wereldreis-lijstje staan gewoon samen gaan bezoeken. Waarschijnlijk zien we deze landen niet in een reis van een jaar, maar bijvoorbeeld tijdens 4 reizen van steeds 3 maanden. En nee, we gaan ons hierbij door niets laten tegen houden. Niet door ons werk, ons huis of door geld. We zorgen gewoon dat dit lukt! Als het in combinatie met de behandelingen mogelijk is, willen we 13 november gewoon naar Bangkok vliegen en dan een paar weken vakantie vieren in Azië. Dat heenticket hebben we nu toch. Dan maar alvast een beetje ‘oefenen’ voor het grote werk.

Je leven staat op zijn kop en je denkt na over hoe het verder moet. Voor mij is één ding heel duidelijk: Ik ga alleen nog maar dingen doen waar ik blij en gelukkig van word. Op dit moment is dat vooral tijd doorbrengen met mijn ontzettend lieve en fantastische Ronny, ouders, zusjes en vrienden en vriendinnen EN zoveel mogelijk van de wereld zien. Als we ons huis of onze baan moeten opzeggen om dit te bereiken, dan doen we dat. Het leven is soms hard en hoe cliché ook; je moet iedere dag proberen te leven alsof het je laatste is. Dat is ons op de harde manier goed duidelijk gemaakt. Hoe ons leven er over een paar jaar uitziet, dat zien we dan wel. Alles ligt open. Misschien werken we weer op kantoor, misschien werken we over de hele wereld als digital nomad of misschien openen we wel een eigen hostel. Wie zal het zeggen! Zolang we er maar gelukkig mee zijn. Het leven is niet zo ingewikkeld als het soms lijkt. Doe waar je blij van wordt!