Route 66 rijden: onze ervaring en leuke bezienswaardigheden onderweg | De beroemde roadtrip door Amerika
Van Chicago naar Los Angeles. 3.940 kilometer. Dwars door Amerika. Dat is Route 66. Ooit een belangrijke route voor al het verkeer tussen oost en west, nu een toeristische roadtrip die wereldwijde bekendheid geniet. Maar is Route 66 rijden echt zo’n bucketlist-item? Wij reden duizenden kilometers van Route 66 en delen onze ervaring en de leukste bezienswaardigheden aan de route.
- Over Route 66
- Van oost naar west: onze ervaring op Route 66
- Leuke bezienswaardigheden aan Route 66
- Andere stops aan Route 66
- Must-stops vlakbij Route 66
- Route 66: een bucketlist roadtrip?
Over Route 66
Route 66 was vroeger de route om je te verplaatsen tussen het oosten en westen van Amerika. In de jaren ‘20 werd de route vastgesteld door bestaande wegen aan elkaar te knopen. Dankzij het promoten van Route 66 als de beste, snelste en mooiste route van de Verenigde Staten, steeg de weg snel in populariteit. Al snel kreeg Route 66 de liefkozende bijnaam Mother Road.
In de jaren die volgden nam het transport over de weg toe en de inwoners van de - tot dan - verlaten binnenlanden zagen hun kans schoon en openden allerlei bedrijven. Motels, tankstations, cafés, er ontstonden er genoeg aan Route 66. Om de aandacht te trekken van de chauffeurs werd er van alles uit de kast getrokken. Casino’s, veel grote billboards, kortingsacties op eten en enorme poppen en andere opvallendheden.
Het was booming business aan Route 66. Totdat president Eisenhower in de jaren ‘50 zorgde voor de aanleg van vier- of meerbaans snelwegen, zodat vervoer tussen de staten makkelijker en sneller ging. De Interstates kwamen in de plaats van Route 66 en de florerende plaatsen en bedrijven raakten in verval. Dat is wat je nu nog ziet als je (een deel van) Route 66 rijdt: vergane glorie.
- Tussen Chicago en Santa Monica (Los Angeles)
- Door Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona en Californië
- 3.940 kilometer
Van oost naar west: onze ervaring op Route 66
We vallen gelijk met de deur in huis: we hebben niet de gehele Route 66 gereden. Onze lange roadtrip van oost naar west begon in Baltimore, omdat we daar onze camper naar toe hebben verscheept. Vanaf de stad St. Louis in Missouri pikken wij Route 66 op, maar al snel komen we erachter dat we zelfs vanaf hier niet de gehele Route 66 kunnen rijden. Een behoorlijk deel van de weg is er namelijk niet meer!
De Interstates (snelwegen) hebben de verbinding tussen steden en staten grotendeels overgenomen en op veel plekken is Route 66 in de loop van de tijd zodanig verouderd dat deze is weggehaald of weggevaagd. Pas in Oklahoma zien we af en toe bordjes met ‘Historic Route 66’ die je van de snelweg leiden en naar de historische weg sturen.
Natuurlijk willen we wel echt op Route 66 gereden hebben, dus wij pakken deze afslag en schieten Route 66 op. Het blijkt een eenbaansweg te zijn met een beduidend slechter wegdek dan de snelwegen (en daarvan is het wegdek al niet altijd even best), maar verder verschilt het rijden op Route 66 niet veel van het rijden op de snelweg. Soms rijd je zelfs parallel aan de snelweg en kijk je zo op de vele vrachtwagens die je passeren via de Interstate.
Maar het is ook leuk om Route 66 te rijden hoor. Je ziet iets meer van het landschap, dat meestal vrij leeg is, en krijgt een indruk van de grootte van de Verenigde Staten. Het is apart om je te bedenken dat vroeger al het verkeer (ook de grote Amerikaanse vrachtwagens) over deze wegen moest rijden. Het zal af en toe flink gemopper zijn geweest achter het stuur als ze weer eens tientallen kilometers achter een langzamer voertuig zaten.
Behalve dat het op Route 66 een stuk rustiger is dan op de Interstates, is het om eerlijk te zijn dus niet heel erg anders rijden op de meeste delen. Regelmatig stopt de historische Route 66 weer en moeten we opnieuw over de snelweg om bij onze bestemming te komen.
Wat wel leuk is aan zo’n enorme roadtrip: je ziet van alles aan je voorbij trekken. Zeker als je voor het eerst in Amerika bent - zoals wij - dan kijk je af en toe je ogen uit. Wij zien onderweg bijvoorbeeld Amish met paard en wagen voorbij komen, ontdekken dat onwijs veel Amerikanen in caravans en campers leven en verbazen ons over de leegte in de binnenlanden. Nou ervaar je dit sowieso wel als je een lange roadtrip door de Verenigde Staten maakt. Het is niet per se iets van Route 66, maar wel iets van roadtrippen in de VS.
We skippen sommige delen van Route 66 heel bewust, want de oude weg doorkruist diverse steden waar je nu niet meer naartoe wil. Albuquerque is daar zo’n voorbeeld van. De historische route loopt dwars door een wijk van de stad die bekend staat als The War Zone vanwege de torenhoge criminaliteitscijfers en het enorme geweld. Hmm, wij blijven liever even op de snelweg hier. ;-)
Leuke bezienswaardigheden aan Route 66
Hoewel het rijden van Route 66 an sich niet heel bijzonder is, heb je wel een aantal toffe bezienswaardigheden langs de route.
Cadillac Ranch
Eén van de bekendste stops aan Route 66 is Cadillac Ranch. Hier staan 10 Cadillacs rechtop, met hun neus in de grond begraven. De Cadillacs zijn met graffiti bespoten en fungeren als continu-veranderend openbaar kunstwerk. Je mag namelijk zelf ook verf spuiten op de Cadillacs en daar maken mensen gretig gebruik van. Inmiddels zijn de lagen verf op de auto’s (tientallen?) centimeters dik.
We twijfelen of het echt kunst is - iedereen mag er tenslotte iets op krabbelen - maar kleurrijk en opvallend in het kale landschap is Cadillac Ranch in ieder geval wel. En het ligt pal aan de weg, dus je kunt net zo goed even een kijkje nemen als je langs rijdt.
Midpoint Route 66
Precies in het midden van Route 66 - op 1.970 kilometer van zowel Chicago als Santa Monica - vind je Midpoint. Hier staat het logo van Route 66 op het wegdek geschilderd en je vindt er Midpoint Cafe. Dit zou een plek moeten zijn met de typische Amerikaanse sfeer zoals je ziet in films. Rode, leren banken in een U-vorm, een retro inrichting en oneindig veel koffie. Helaas zat Midpoint Cafe midden in een verbouwing en was het daarom gesloten. Jammer, want wij wilden er lunchen om die echte Route 66 vibe te ervaren.
Gelukkig vonden we iets verderop een goed alternatief: Russell’s Cafe. Het sfeertje hier was precies zoals je verwacht. Grappig om een keer mee te maken en het eten was eigenlijk best wel prima. Aanrader dus!
Petrified Forest National Park
Het Petrified Forest National Park kun je bijna niet voorbij rijden, want het ligt pal aan Route 66. In dit nationaal park vind je een bijzonder gekleurd en gevormd landschap met daarin versteende bomen en miljoenen jaren oude fossielen. Het is een unieke plek waar je je met gemak een dag kunt vermaken. Lees hier meer over een bezoek aan het Petrified Forest National Park.
Seligman
Aan Route 66 vind je vooral verlatenheid en vergane glorie. Vroeger was dit the place to be, nu is er niet veel meer te beleven. Maar soms zit daarin juist de charme! Dat geldt in ieder geval voor het dorpje Seligman. Het dorp bestaat uit een straat met een handvol Amerikaanse diners en motels en je voelt hier echt nog de Route 66 sfeer van destijds.
Dat komt vooral door alle Route 66 prullaria die je ziet. Bordjes met het Route 66 embleem, oude auto’s en andere overblijfselen uit de glorietijd staan hier nog trots overeind. Wij kiezen voor lunch bij Delgadillo’s Snow Cap: een klein tentje dat al tientallen jaren hot dogs, milkshakes en burgers serveert aan hongerige voorbij-rijders. Overal hangen stickers en het is volop aangekleed met Route 66 accessoires. Een leuke stop om dat Route 66 gevoel mee te pikken!
Oatman
Als je me zou vertellen dat de term ‘het Wilde Westen’ uit Oatman kwam, dan had ik het gelijk geloofd. Oatman is namelijk het stereotype van een Wilde Westen dorp. Met houten saloons, de cowboy vibe en ezels op straat is het nu vooral een toeristische trekpleister, maar vroeger was dit de realiteit in Oatman. In de 20e eeuw was Oatman een mijnstadje met mijnwerkers die van heinde en verre kwamen om te zoeken naar rijkdom. In de hoogtijdagen woonden er duizenden mensen. Toen de mijn werd gesloten, raakte het stadje in verval en werden de ezels - die werden gebruikt ter ondersteuning van het werk in de mijn - vrijgelaten in de natuur.
Omdat de ezels zo taai zijn, wisten ze zich heel goed staande te houden in het droge en warme gebied en is er een grote populatie aan wilde ezels ontstaan in en rondom Oatman. Dat heeft natuurlijk een aantrekkingskracht op toeristen, ook op ons!
Als je naar Oatman gaat, dan hoor je ezels al van ver balken en eenmaal in de straten kun je er niet omheen. Ze staan op de veranda bij winkels of liggen te chillen bij het postkantoor. Echt een grappig gezicht! Soms zorgt al het toerisme rondom dieren ervoor dat ze brutaal en vervelend worden, maar dat hebben wij in Oatman helemaal niet gezien. De ezels zijn juist heel rustig en zoeken mensen niet echt op, zelfs niet als bezoekers voer voor de ezels hebben gekocht in één van de winkels.
Er staan nog allerlei oude gebouwen in Oatman, zoals saloons en bars. Hoewel de meeste daarvan nu zijn omgedoopt tot toeristische souvenirwinkels, is het toch leuk om door de straten van dit Wilde Westen stadje te slenteren. De sfeer klopt gewoon, nu nog steeds.
Andere stops aan Route 66
Je kunt nog veel meer stops bij Route 66 maken, maar enkele bezienswaardigheden leken ons minder interessant of hebben we om een andere reden niet bezocht. Dit zijn plekken die wij hebben overgeslagen:
- Meramec Caverns: in de tijd dat wij langs deze grotten kwamen, waren ze alleen nog maar geopend in de weekenden. Later in het seizoen zijn er dagelijkse rondleidingen, maar wij hadden geen zin om daarop te wachten. Toen we eenmaal in de buurt kwamen van de Meramec Caverns, waren we er niet rouwig om dat we deze grotten niet konden bezoeken. De hysterische reclameborden gaven ons de indruk dat het niet echt iets voor ons zou zijn. Iets te opgeklopt allemaal.
- Barringerkrater bij Winslow: in de buurt van Winslow ligt een enorme krater die is gevormd door een meteorietinslag. De meteoriet die ongeveer 50.000 jaar geleden insloeg woog 300.000 ton en had een diameter van 50 meter. Flinke jongen dus! Het lijkt ons wel interessant om hier een vluchtig kijkje te nemen, maar als we aan de ticketbalie de prijs horen, slaan we steil achterover. 29 dollar per persoon! Om een gat in de grond - want dat is wel wat het is - te bekijken. Wij kiezen eieren voor ons geld. ;-)
- Route 66 musea: in aardig wat steden aan Route 66 vind je musea waar je meer te weten kunt komen over de historische weg en zijn functie vroeger. Vaak zijn deze musea gratis te bezoeken. Wij sloegen ze echter over, omdat ze vaak in de grotere steden liggen en wij deze het liefst mijden. Wij zijn geen stadsmensen en hebben wat minder fijne verhalen gehoord over de veiligheid in sommige steden. Minder ons ding dus.
- Amboy / Roy’s Motel: een markant punt aan Route 66 vind je in het piepkleine Amboy. Vroeger was dit een populaire stop en dat zie je nu nog aan het grote neonbord van Roy’s Motel Cafe. Nu is het de verlatenheid en leegte die deze stop bijzonder maakt. Helaas was een deel van de weg richting Amboy afgesloten en moesten wij deze bezienswaardigheid dus overslaan.
- Calico: het spookstadje Calico ligt vlakbij Barstow. Ook dit was vroeger een mijnstadje, maar is na het sluiten van de mijn verlaten. Klinkt op zich leuk, behalve dat het enorm gecommercialiseerd is. Calico is nu - met rondleidingen, restaurants en winkels - eerder een themapark dan een authentieke ghosttown en daarmee niet helemaal onze ‘cup of tea’.
Must-stops vlakbij Route 66
De volgende highlights liggen niet echt aan Route 66, maar vereisen een korte detour. Omdat ze wel heel erg de moeite waard zijn en je hier zeker niet voorbij wil rijden, vermelden we deze must-stops toch in dit blog.
Klik door op de stops voor meer info over deze toffe bezienswaardigheden.
Palo Duro Canyon
Sedona
Grand Canyon
Route 66: een bucketlist roadtrip?
Om eerlijk te zijn waren onze verwachtingen van Route 66 iets hoger dan de realiteit. We hadden niet gedacht dat grote delen van de route niet meer zouden bestaan, niet al te veilig waren of pal naast de snelweg zouden lopen. Route 66 rijden was simpelweg niet heel veel anders dan de kortste weg over de Interstates pakken.
Wel vind je een paar leuke bezienswaardigheden aan Route 66 en als je toch de Verenigde Staten wil/moet doorkruisen, dan kun je het - met al die kilometers - maar beter zo leuk mogelijk maken en kiezen voor (delen van) Route 66. Route 66 zou - wat ons betreft - dus geen doel op zich moeten zijn, maar kan wel een mooie leidraad vormen voor een toffe roadtrip in de Verenigde Staten. En je kunt natuurlijk ook gewoon een stukje van Route 66 rijden en er een paar highlights uit pikken die jij leuk vindt en zo je eigen roadtrip samenstellen!