24 uur bij de Palo Duro Canyon | De grootste kloof van Texas
Iedereen kent de Grand Canyon, maar wist je dat Texas ook een enorme kloof heeft? De Palo Duro Canyon is zelfs één van de grootste canyons van de Verenigde Staten! Om onze lange roadtrip van oost naar west op te breken, brachten wij 24 uur door in de Palo Duro Canyon. We keken over de kloof, reden door de kloof, wandelden in de kloof en kampeerden in de kloof. Zo kun je in 24 uur een goed beeld krijgen van dit natuurfenomeen in Texas!
- Wildkamperen bij de Palo Duro Canyon Lookout
- Een bezoek aan het Palo Duro State Park
- De Lighthouse Trail
- Een bezoek waard
Wildkamperen bij de Palo Duro Canyon Lookout
Als we richting het uitkijkpunt over de Palo Duro Canyon rijden, kunnen we ons eigenlijk niet voorstellen dat we zometeen een gigantische kloof in gaan kijken. Het landschap is hier zo vlak, kaal en uitgestrekt. Hoe kan hier nou ineens een canyon verschijnen van tientallen kilometers lang, gemiddeld bijna 10 kilometer breed en op sommige plekken 300 meter diep?
Toch is het zo. Een aantal kilometer voordat we bij de Palo Duro Canyon Lookout arriveren, neemt de weg een duik naar beneden van wel 10% en rijden we zo een bruinrood gekleurde canyon in. In de rotswanden zie je allerlei kleuren en lijnen, waarschijnlijk van de mineralen die zich na al die eeuwen in de rotsen hebben gevestigd. Er groeien hier en daar alleen kleine struiken die de zinderende hitte en eeuwige droogte in de canyon kunnen overleven.
Na een minuut of 10 door de kloof te hebben gereden, gaat de weg omhoog (weer met 10%) en moet Bruno aan de bak. We klimmen naar de rand van de kloof en slaan daar af naar het uitzichtpunt: de Palo Duro Canyon Lookout. Vanaf hier heb je een mooi overzicht over de kloof en al haar kleuren en vormen. Geen verkeerde plek om te overnachten!
Een bezoek aan het Palo Duro State Park
Na een stille nacht waarin je af en toe alleen de coyotes hoort, zetten we de volgende ochtend koers richting het Palo Duro State Park. Alhoewel we vanaf onze wildkampeerplek het natuurpark bijna kunnen zien liggen, is het alsnog een uur rijden naar de ingang. We moeten namelijk helemaal om de kloof heen. En die is groot! Palo Duro wordt niet voor niets de Grand Canyon van Texas genoemd.
Aan het einde van de ochtend arriveren we bij het Palo Duro State Park. We betalen de entree ($8 per persoon) en boeken een kampeerplaats in het park. Zo kunnen we de rest van de dag van deze natuur genieten. :-) Er loopt een weg de kloof in en aan deze weg zijn verschillende bezienswaardigheden en uitzichtpunten. Verder vind je in het park mountainbike trails, wandelpaden en is er de mogelijkheid om te paard de kloof te verkennen. Als trouwe Travly-volger weet jij waarschijnlijk al waar wij voor kiezen? ;-)
De Lighthouse Trail
Het is eind februari, maar de zomer is al begonnen in Texas. Het is vandaag uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar: 28 graden. In de schaduw. Dat maakt een relatief simpele hike zoals de Lighthouse Trail ineens andere koek. Althans, daar komen wij al snel achter. In het begin doen we nog een beetje lacherig over de vele waarschuwingsborden aan het begin van de hike. Veel mensen krijgen tijdens deze hike blijkbaar problemen door oververhitting / een zonnesteek. In de zomermaanden moeten er gemiddeld 24 mensen per dag gered worden op dit pad! Er wordt geadviseerd om bijna 1 liter water per persoon per mijl mee te nemen. De Lighthouse Trail is in totaal bijna 6 mijl, dus dat zou wel erg sjouwen worden met water!
Noem ons eigenwijs, maar we gaan geen 12 liter water meenemen op een hike van 3 uurtjes. Dat lijkt ons wel erg veel. Uiteindelijk blijven we bij dit standpunt, maar we merken wel hoe intensief het voor je lijf is om continu in deze (nu al) sterke zon te wandelen. Het pad is gelukkig grotendeels vlak, maar het is gortdroog. Om de haverklap heb je een droge mond en het is erg warm als je in beweging bent.
Op de heenweg leiden we onszelf af van de hitte door goed om ons heen te kijken. Alle vormen en kleuren in de rotsen zijn tof om te zien. De bruinrode kleuren domineren het landschap, maar als je goed kijkt, dan zie je ook wit, geel, paars en groen. Na een uur hiken zien we de Lighthouse voor ons verschijnen. Dit is natuurlijk geen echte vuurtoren (er is hier immers weinig water te bekennen!), maar een bijzondere rotsformatie die direct opvalt in het landschap. Om bij de Lighthouse te komen, moeten we het laatste stukje even wat steiler klimmen. Gelukkig groeien daar wel wat bomen en hebben we dus eindelijk een beetje schaduw. Precies op het juiste moment, zo tijdens de klim!
Bij de Lighthouse is het tijd om even te rusten en af te koelen in de schaduw. Dat oververhitting in de woestijnachtige staten van Amerika iets is om serieus te nemen, dat hebben we inmiddels wel gemerkt. Het is nu pas februari, maar als je hier in de lente of de zomer wandelt, dan is het écht snikheet en ligt het gevaar op de loer. Alhoewel we nu makkelijk uitkomen met de hoeveelheid water die we mee hebben genomen, hebben we toch ons lesje geleerd. Dat houden we in ons hoofd voor de hikes die we nog willen gaan maken in onder andere Arizona en Utah!
Na een korte afkoelperiode bij de Lighthouse in een heerlijk briesje lopen we terug naar het beginpunt. Een kleine 3 uur na ons vertrek zijn we terug bij Bruno. Dat was een leuke hike!
Een bezoek waard
Oké, het is geen Zion, Arches of Sedona, maar de Palo Duro Canyon is wel een mooie opwarmer voor de highlights in Arizona en Utah. Het natuurgebied ligt vlakbij de stad Amarillo en is daarmee makkelijk bereikbaar als je Route 66 rijdt. Een leuke tussenstop na die vele kilometers on the road!