Het ultieme uitzicht op Pale di San Martino zien? Hike Monte Castellaz | Van de gebaande paden in de Dolomieten
De Dolomieten zijn rauw en adembenemend mooi, maar vaak deel je die uitzichten met honderden anderen. En tja, dat haalt toch iets van de magie weg. Rondom de berggroep Pale di San Martino - wat zuidelijker dan de bekende Dolomieten highlights - is dit anders. Wij kozen voor de makkelijke hike van Passo Rolle naar Monte Castellaz en Baita Segantini en onze mond viel open van verwondering. Zo mooi. Plus: we waren bijna de hele tijd alleen. Ultiem!
- Over Pale di San Martino - de onbekende bergketen van de Dolomieten
- Hike-statistieken: Passo Rolle naar Baita Segantini via Monte Castellaz
- Een fijne start bij Passo Rolle
- Bergen waar je u tegen zegt
- Het uitzicht vanaf Monte Castellaz: een Dolomieten favoriet voor ons
- Blijven genieten op weg naar Baita Segantini
- Nog een paar keer omdraaien
- Fenomenale uitzichten voor weinig inspanning
Over Pale di San Martino - de onbekende bergketen van de Dolomieten
De Dolomieten - een bergregio in Noord-Italië - worden iedere zomer door miljoenen toeristen bezocht en dat aantal blijft stijgen. Met ontelbaar veel hiking trails, magische uitzichten en felblauwe bergmeren is het niet gek dat deze regio zo’n sterke aantrekkingskracht heeft. Maar helaas brengt deze populariteit wel veel drukte op de paden, grote parkeerproblemen en hoge prijzen met zich mee. Om nog maar niet te spreken over de camper-onvriendelijkheid van de regio…
Tips voor jouw bezoek aan het beroemdste bergmeer in de Dolomieten Lago di Braies: een terechte toeristenmagneet?
Een bekende hotspot in de Dolomieten Hiken bij Seceda: onze ervaring en tips
Dit jaar waren wij gelukkig vroeg in het seizoen en hadden we van de meeste uitdagingen weinig last, maar toch wilden we een minder bekend deel van de Dolomieten verkennen: Pale di San Martino. Met vier toppen boven de 3.000 meter is dit de grootste berggroep van de Dolomieten. Het plaatsje San Martino di Castrozza is de uitvalsbasis voor het ontdekken van dit imposante bergmassief.
Hike-statistieken: Passo Rolle naar Baita Segantini via Monte Castellaz
- Start- en eindpunt: Passo Rolle
- Afstand: 9,5 kilometer
- Route: Passo Rolle (1.960 meter) > Rifugio Capanna Cervino (2.082 meter) > Monte Castellaz (2.333 meter) > Baita Segantini (2.174 meter) > Rifugio Capanna Cervino (2.082 meter) > Passo Rolle
- Hoogtemeters: 466 meter
- Moeilijkheidsgraad: makkelijk
- Benodigde tijd: 2,5 tot 3,5 uur
Een fijne start bij Passo Rolle
Na 4 dagen gewerkt te hebben, laat het zonnetje zich weer een beetje zien. Dat is ons teken: we gaan hiken! We rijden de Passo Rolle (bergpas) op en parkeren bij het startpunt van de hike. Dit is een ruim parkeerterrein met volop plek en nog gratis ook. Dat is al een groot verschil met bijvoorbeeld Val Gardena.
Vanaf de parkeerplaats zien we al interessante bergpieken, maar ze zijn nog grotendeels in de wolken gehuld. Hopelijk wordt dat gaandeweg beter. Wij houden een schuin oog op die besneeuwde toppen terwijl we aan de hike beginnen.
Bergen waar je u tegen zegt
De hike begint met een klimmetje richting een skilift. Daarna komen we op een breed grindpad uit. We volgen de bordjes richting Baita Segantini en na een half uurtje lopen we vol in de richting van de imposante bergtoppen die we eerder al zagen. Ongekend mooi!
Het is heel verleidelijk om rechtdoor te blijven lopen - zodat we zicht houden op de besneeuwde toppen - maar toch volgen we de route die ons linksaf stuurt - richting Monte Castellaz. Iets verderop zien we wel een berg, maar die lijkt toch wel hoog en met een steil pad naar boven te gaan. Terwijl we hadden gerekend op een makkelijke hike… Zou dat Monte Castellaz zijn?
Het uitzicht vanaf Monte Castellaz: een Dolomieten favoriet voor ons
Als we iets verder lopen en met onze ogen het pad volgen, wordt onze vraag snel beantwoord. We gaan inderdaad op die berg die we al zagen. Ondertussen vangen we af en toe een glimp op van de rauwe bergwanden van de Pale di San Martino groep en dat is waanzinnig. De veranderende wolken zorgen ervoor dat het uitzicht met de minuut verandert en dat houdt het heel interessant. En een tikkeltje mysterieus. ;-)
Om de top van Monte Castellaz te bereiken moeten we onze kuiten even aan het werk zetten. Het gras maakt plaats voor steentjes en een klein stukje is het heel steil, maar daarna zwakt de hellingsgraad gelukkig af tot een prettiger niveau. Voor we het weten staan we bij het kruis dat de top markeert. We lopen nog iets verder en vinden dan de beste koffiespot ooit. Kijk zelf maar.
Hier hebben we front row seats voor een natuurshow waar we stil van zijn. Vooral de smalle piek aan de rechterkant fascineert ons. Door de wind en de wolken verandert ons beeld continu. Soms zien we niets dan wit, even later laten de rotswanden zich in volle glorie zien.
We krijgen hier echt geen genoeg van. En het mooie is: er is hier bijna niemand. Het eerste half uur hebben we deze topplek helemaal voor onszelf. Dat geloof je toch niet!
Blijven genieten op weg naar Baita Segantini
We blijven lang hangen op Monte Castellaz, maar na een uur is het toch tijd om verder te gaan. We zakken af en slaan iets verderop linksaf richting Baita Segantini.
We volgen de grassige heuvels en het pad dat ons steeds dichterbij die fantastische bergketen brengt. Nu we dichterbij komen, voelen we des te meer hoe hoog deze bergen zijn. We raken niet uitgekeken. Ondertussen komen we slechts een handjevol andere hikers tegen. Wij vinden dit echt één van onze beste hikes in de Dolomieten ooit! Dat zegt wat, want volgens mij hebben we er al meer dan 20 gedaan. ;-)
We stoppen lekker vaak om dit schitterende landschap goed in ons op te nemen. Tijdens zo’n rustmoment zien we ook de hike die we over een paar dagen willen gaan doen: via Val Venegia naar Rifugio Mulaz. Oei, het pad lijkt nog wel erg besneeuwd te zijn… Geen idee of het te doen is, maar dat is een zorg voor later.
Nog een paar keer omdraaien
Nadat we Baita Segantini passeren (helaas nog gesloten) krijgen we de bergen in onze rug. We kijken nog diverse keren om en nemen afscheid van dit adembenemende stukje natuur. Voor nu, want maandag komen we terug voor meer!
Fenomenale uitzichten voor weinig inspanning
Voor ons heeft deze hike het allemaal. Met stip op 1 staan uiteraard de spectaculaire uitzichten, maar ook belangrijk: het is er rustig, geen gedoe met parkeren en je hoeft je niet al te veel in het zweet te werken. Daarmee is deze hike heel geschikt voor minder ervaren hikers of mensen zonder ijzersterke conditie. En voor de fanatieke hikers? Die genieten hier net zo hard. ;-)